Ciągłość działania administracji publicznej, zapewnienie usług kluczowych dla społeczeństwa, wsparcie dla sił zbrojnych w czasie działań zbrojnych – oto trzy główne czynniki, które są absolutnie niezbędne dla przetrwania poważnej sytuacji kryzysowej lub konfliktu zbrojnego. Taka jest konkluzja prac Grupy Ochrony Ludności NATO (Civil Protection Group, CPG), która obradowała ostatnio (1 października) w Kwaterze Głównej Sojuszu Północnoatlantyckiego w Brukseli. CPG jest jedną z grup roboczych działających w ramach Komitetu Planowania Cywilnego NATO (Civil Emergency Planning Committee, CEPC).

Od dłuższego już czasu CPG, podobnie jak pozostałe grupy, kieruje się w swej działalności założeniem, iż układ pozamilitarny w krajach członkowskich winien dążyć do wzmacniania odporności własnych instytucji państwowych oraz różnych dziedzin działalności gospodarczej i zaopatrzenia, które mogą się okazać kluczowe na wypadek zagrożeń bezpieczeństwa, w tym hybrydowych. Niezależnie od trzech wspomnianych czynników uważanych za absolutnie niezbędne, istnieją też inne, składające się na budowę odporności państw i całego Sojuszu Północnoatlantyckiego. W coraz większym stopniu NATO podkreśla ich znaczenie, a zadaniem jego członków, w tym Polski, jest transpozycja tego rozumowania do praktyki. Odporność to jeden z warunków skutecznego odstraszania potencjalnego nieprzyjaciela, a nawet obrony w razie ataku z jego strony.

Problematyka ta nabrała w ostatnim czasie znaczenia w wyniku ocen stanu bezpieczeństwa obszaru NATO oraz głębokiej refleksji nad możliwościami skutecznej reakcji Sojuszu w obliczu zagrożeń, zwłaszcza na wschodniej i południowej flance. Zakończony niedawno przegląd funkcjonowania NATO doprowadził nie tylko do konkluzji odnoszących się do potrzeby wzmocnienia odporności jako czynnika mającego istotny wpływ na odstraszanie i obronę , lecz także do decyzji dotyczących lepszej adaptacji różnych struktur, w tym dedykowanych planowaniu cywilnemu, do wypełnienia nowych zadań. Niedawno Komitet Planowania Cywilnego wraz z podległymi grupami został podporządkowany zastępcy Sekretarza Generalnego ds. Planowania Obronnego (wcześniej – pionowi do spraw operacji). Zmiana ta wskazuje na rosnące znaczenie współpracy cywilno-wojskowej i dążeniu do zintegrowania stosownych planów w ramach Sojuszu.

Uczestnikom posiedzenia CPG, wśród których znajdował się przedstawiciel Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, zostały przedstawione wyzwania stojące przed Sojuszem obecnie i w dającej się przewidzieć przyszłości oraz priorytetowe działania podejmowane w reakcji na nie w obszarze polityki obronnej i ochrony ludności. Dlatego wśród zadań na lata 2020-2022 na szczególną uwagę zasługują: wsparcie przez układ pozamilitarny dla SACEURa, czyli naczelnego dowódcy sojuszniczego w Europie, przeprowadzenie Przeglądu Planowania Zdolności Obronnych NATO oraz rozwój współpracy cywilno-wojskowej. Są to jednocześnie zadania wskazujące jak ścisły jest związek pomiędzy polityką obronną a bezpieczeństwem i ochroną ludności. Jest to ważne przesłanie szczególnie dla państw położonych w newralgicznych regionach i ich społeczeństw.