W dniu 29 października 2010 r. Sejm, przy 399 głosach za, znowelizował ustawę z dnia 26 kwietnia 2007 r. o zarządzaniu kryzysowym.
Celem nowelizacji było przede wszystkim dostosowanie prawodawstwa polskiego do regulacji prawnych Unii Europejskiej, a dokładniej do dyrektywy Rady 2008/114/WE z dnia 8 grudnia 2008 r. w sprawie rozpoznawania i wyznaczania europejskiej infrastruktury krytycznej oraz oceny potrzeb w zakresie poprawy jej ochrony.

Nowelizacja wprowadza do ustawy definicję europejskiej infrastruktury krytycznej (EIK), przez którą należy rozumieć systemy oraz wchodzące w ich skład powiązane ze sobą funkcjonalne obiekty, w tym obiekty budowlane, urządzenia oraz instalacje kluczowe dla bezpieczeństwa zarówno państwa, jak i obywateli, a także służące zapewnieniu sprawnego funkcjonowania organów administracji publicznej, zlokalizowane na terenie państw członkowskich Unii Europejskiej, których zakłócenie lub uszkodzenie mogłoby mieć istotny wpływ na co najmniej dwa państwa członkowskie.

Nowelizacja wskazuje dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa, który we współpracy z właściwymi ministrami i kierownikami urzędów centralnych, na bieżąco, używając w tym celu kryteriów zarówno sektorowych, jak i przekrojowych będzie zajmował się rozpoznawaniem europejskiej infrastruktury krytycznej.

Kryteria sektorowe to progi liczbowe ustalane przez Komisję Europejską i państwa członkowskie, które charakteryzują parametry obiektów, urządzeń oraz instalacji lub funkcji przez nie realizowanych, natomiast kryteria przekrojowe w zakresie progów ustalanych przez Komisję i państwa członkowskie, obejmują kryterium ewentualnych ofiar w ludziach, skutków ekonomicznych i skutków społecznych.