Stan odporności na zagrożenia dla bezpieczeństwa państw Sojuszu Północnoatlantyckiego w kontekście samooceny tych państw było jednym z  tematów posiedzenia plenarnego Grupy Ochrony Ludności NATO (Civil Protection Group, CPG). Podczas posiedzenia uczestnikom zostały przedstawione wyzwania stojące przed Sojuszem, dokonania NATO w obszarze polityki obronnej oraz  ochrony ludności. Spotkanie odbyło się 14-15 marca 2018 r. w Kwaterze Głównej NATO w Brukseli. Polskę reprezentował przedstawiciel Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.

Odporność państw na zagrożenia jest jednym z podstawowych warunków dla zapewnienia bezpieczeństwa NATO. Rozwój tych zdolności wynika bezpośrednio z zapisów artykułu 3 Traktatu Waszyngtońskiego: Dla skuteczniejszego osiągnięcia celów niniejszego traktatu, Strony, każda z osobna i wszystkie razem, poprzez stałą i skuteczną samopomoc i pomoc wzajemną, będą utrzymywały i rozwijały swoją indywidualną i zbiorową zdolność do odparcia zbrojnej napaści. Budowa odporności w wielu dziedzinach jest niezbędna, by w wymiarze narodowym móc wypełnić zobowiązania sojusznicze.

Grupa CPG[1] dokonała analizy kwestii związanych z ciągłością działania administracji publicznej i dostarczania kluczowych usług, a także zdolności opanowania przez państwo sytuacji, kiedy przez jego obszar masowo przemieszcza się ludność. Stwierdzono, że w tych dziedzinach jest jeszcze sporo do zrobienia.

 

 

 

 

[1] na podstawie wniosków wypełnionego Kwestionariusza Planowania Obronnego (Defence Planning Capability Survey)