W dniach 1-2 września 2009 r. odbyło się w Krakowie seminarium Komitetu Ochrony Ludności NATO (Civil Protection Committee – CPC) poświęcone wsparciu NATO dla władz narodowych w zakresie zwiększania stopnia przygotowania oraz skuteczności i szybkości reagowania w przypadku wystąpienia klęsk żywiołowych oraz katastrof spowodowanych działalnością człowieka.

Dyskusje podczas seminarium odbywały się w ramach dwóch modułów tematycznych. Pierwszy poświęcony był przygotowaniom do działań i łagodzeniu skutków sytuacji kryzysowych, drugi – fazom reagowania i odbudowy.
Omawiano m.in. narzędzia ułatwiające podejmowanie decyzji i przygotowywanie planów reagowania w sytuacjach kryzysowych, problemy psychologicznego wsparcia dla osób poszkodowanych i ratowników, kwestie komunikacji w kryzysie oraz informowania o zagrożeniach. Przedstawiano także doświadczenia krajowe dotyczące wsparcia działań władz cywilnych przez wojsko w sytuacjach kryzysowych, usuwania skutków powodzi a także roli organizacji międzynarodowych i pozarządowych w pomocy osobom poszkodowanym.

W spotkaniu udział wzięli przedstawiciele ministerstw oraz agend rządowych odpowiedzialnych za reagowanie i zarządzanie kryzysowe oraz ochronę ludności (około 70 osób z 27 państw), przedstawiciele Sekretariatu Międzynarodowego NATO oraz Dowództwa Strategicznego na Europę (SHAPE).

W seminarium uczestniczyli m.in. Pan Carsten FAUSBØLL, przewodniczący Wysokiego Komitetu ds. Planowania Cywilnego w Sytuacji Zagrożeń (SCEPC), Pan Ragnar BØE przewodniczący Komitetu Ochrony Ludności oraz Pan Przemysław GUŁA zastępca dyrektora Rządowego Centrum Bezpieczeństwa.

Seminarium to przedsięwzięcie organizowane przez Komitet Ochrony Ludności NATO, a jego gospodarzem było Rządowe Centrum Bezpieczeństwa.

Cywilne planowanie kryzysowe (Civil Emergency Planning – CEP) NATO prowadzone jest od 12 lat i stanowi element ogólnej koncepcji bezpieczeństwa i stabilności w regionie euroatlantyckim i należy zasadniczo do zakresu odpowiedzialności poszczególnych krajów Sojuszu. Jednakże ze względu na efektywność i spójność polityki NATO w obszarze planowania cywilnego niezbędna jest współpraca między poszczególnymi krajami Sojuszu oraz na poziomie NATO. Celem tej współpracy jest koordynacja i harmonizacja narodowych planów działań, zdolności i potencjału państw w omawianym obszarze, zmierzająca do zapewnienia maksymalnie efektywnego wykorzystania zasobów cywilnych i wojskowych do wspólnego wspierania realizacji celów strategicznych Sojuszu.
Do celów planowania cywilnego należy:
• utrzymywanie ciągłości zarządzania w sytuacjach nadzwyczajnych (w tym podczas działań wojennych);
• maksymalne zwiększanie wykorzystania narodowych zasobów, możliwości cywilnych oraz infrastruktury w odpowiedzi na zapotrzebowanie cywilne i wojskowe;
• zmniejszanie wrażliwości na potencjalne zagrożenia i ochrona ludności przed zagrożeniami;
• zwiększanie możliwości obrony cywilnej (np.: ostrzeganie i alarmowanie, ratownictwo, opieka medyczna, etc.), ze szczególnym wskazaniem na współpracę z wojskiem.

Wysoki Komitet Planowania Cywilnego w Sytuacji Zagrożeń (Senior Civil Emergency Planning Committee – SCEPC) to komitet NATO bezpośrednio podlegający Radzie Północnoatlantyckiej i Radzie Partnerstwa Euro-Atlantyckiego.
Jego rola polega na wyznaczaniu strategicznych kierunków planowania cywilnego (CEP) NATO i działań przygotowawczych w obrębie ram politycznych opracowanych przez Radę Północnoatlantycką (NAC).
Do celów SCEPC zalicza się:
• utrzymywanie ciągłości zarządzania podczas działań wojennych;
• maksymalne zwiększanie wykorzystania narodowych sił cywilnych oraz infrastruktury, w celu zaspokojenia potrzeb zarówno cywilnych, jak i wojskowych;
• wspieranie i ochrona ludności oraz – tam, gdzie to możliwe – identyfikacja, zapobieganie i eliminowanie występowaniu potencjalnych obszarów krytycznych (słabych punktów).