Tegoroczna plenarna sesja Komitetu Planowania Cywilnego (CEPC), która odbyła się 2 i 3 października 2012 r. w Kwaterze Głównej NATO w Brukseli najpierw w formacie partnerskim, a następnie sojuszniczym, została poprzedzona seminarium pt: „Strategic Drivers in International Disaster/Emergency Management” (Strategiczni aktorzy a zarządzanie kryzysowe w skali międzynarodowej). Współorganizatorem seminarium były Szwecja i Finlandia, państwa partnerskie NATO. Rządowe Centrum Bezpieczeństwa reprezentowała Maria Wągrowska, doradca.

Uczestnicy byli zgodni, że istnieje bezwzględna potrzeba, by międzynarodowy system pomocy osobom, regionom i krajom dotkniętym klęską był bardziej spójny i lepiej skoordynowany niż dotychczas, by charakteryzowało go więcej efektywnej współpracy. Catherine Bragg, zastępczyni sekretarza generalnego Organizacji Narodów Zjednoczonych i wysoka przedstawicielka Biura ds. Koordynacji Pomocy Humanitarnej(OCHA), a także inni, podkreślali, że, jak nigdy dotąd, obserwować można zjawisko nakładania się  ekstremalnych zjawisk pogodowych i konfliktów zbrojnych. Powoduje to, iż  katastrofy humanitarne przybierają wyjątkowo dramatyczne rozmiary. Stanowi to o wielkim wyzwaniu, stojącym przed wspólnotą międzynarodową, które wymusza, by współpraca międzynarodowa, przy zapobieganiu lub minimalizowaniu skutków, została podniesiona na wyższy poziom. Główne zadanie wspólnoty międzynarodowej ma polegać na wspieraniu władz narodowych, a nawet lokalnych, oraz organizacji regionalnych i agencji humanitarnych. Rolę OCHA należy więc teraz upatrywać w dążeniu do zminimalizowania różnych luk w systemie międzynarodowej pomocy.

Franzesca Tardioli, która w NATO jest odpowiedzialna za planowanie cywilne, zastanawiała się, jakie wyzwania – w związku z koniecznością bardziej skutecznych działań wspólnoty międzynarodowej – powinien i mógłby przejąć Sojusz Północnoatlantycki. Temat ten, czyli minimalizacja skutków klęsk żywiołowych, katastrof i awarii była też tematem plenarnej sesji CEPC w formacie partnerskim, w którym uczestniczyli, oprócz przedstawicieli krajów będących członkami NATO, także przedstawiciele państw partnerskich Sojuszu. Podkreślano potrzebę partnerskiej współpracy pomiędzy różnymi krajami i organizacjami a jednocześnie kompleksowego podejścia (Comprehensive Approach) do spodziewanych, coraz bardziej skomplikowanych wyzwań dla bezpieczeństwa.

Problematyka planowania cywilnego, a także współpracy cywilno-wojskowej, jak powszechnie podkreślano, zyskuje na znaczeniu.

Plenarne posiedzenie CEPC stworzyło okazję do ogólnego przeglądu prac poszczególnych grup podporządkowanych CEPC i sformułowaniu wniosków na przyszłość, które powinny zostać odzwierciedlone w programach prac, w rodzaju i  zasięgu szkoleń, treningów, ćwiczeń, działalności tzw. centrów doskonalenia (Centres of Exellences). Celem nadrzędnym jest osiąganie interoperacyjności w praktycznym działaniu, tak by móc skutecznie przeciwdziałać negatywnym zjawiskom jak klęski naturalne, zagrożenie działalnością terrorystyczną, zastosowaniem czynników masowego rażenia, atakami cybernetycznymi, względnie minimalizować ich skutki. Na spotkaniu plenarnym, w gronie przedstawicieli państw sojuszniczych, podkreślano szczególnie kwestię rozwoju zdolności reagowania na zagrożenia, w tym zdolności obronnych.